W ciągu dziesięcioleci cysterski zakon reformatorski rozprzestrzenił się w całej Europie w okresie Wysokiego Średniowiecza. Ascetyczni mnisi kultywowali swoją reputację, przekształcając „pustkowia” w „raje”. Konsolidowali regiony przygraniczne i zawsze działali na naukowym szczycie swoich czasów. W swojej radykalnej interpretacji Reguły Benedykta, w szczególności zasady ora et labora, przebudowywali całe regiony w całej Europie zgodnie ze swoimi potrzebami. Dzięki systematycznej wymianie wiedzy stali się siłą napędową innowacji w rolnictwie i prawdziwym imperium gospodarczym.
Ukształtowali swój własny typ krajobrazu kulturowego: krajobraz cysterski. Takie cysterskie krajobrazy można znaleźć w całej Europie. 17 dawnych opactw cysterskich z pięciu krajów połączyło siły jako Cisterscapes – cysterskie krajobrazy łączące Europę – w celu zbadania tego ekscytującego zjawiska i podniesienia świadomości społecznej na jego temat. Ta sieć dziedzictwa kulturowego jest koordynowana przez powiat Bamberg. To właśnie tutaj znajduje się Ebrach, najstarsza cysterna na prawym brzegu Renu. Niegdyś bogate i potężne opactwo w Steigerwald jest ważnym kamieniem milowym w rozprzestrzenianiu się zakonu w Cesarstwie Wschodniofrankońsko-Niemieckim i poza nim.
Wykład wprowadza nas w fenomen cysterskiego krajobrazu i sieci CISTERSCAPES, która 17 kwietnia 2024 r. w Antwerpii otrzymała Znak Dziedzictwa Europejskiego.