Klasztor został zbudowany w średniowieczu na strategicznie ważnej granicy między Czechami i Morawami jako kamień graniczny między dwoma historycznymi ziemiami czeskimi między naturalnymi granicami utworzonymi przez rzeki Sázava i Svratka.

Na rozwój klasztoru i otaczającego go krajobrazu wpłynęło prawie 800 lat historii i wszystkie znaczące wydarzenia historyczne, które zmieniły Europę Środkową i przyczyniły się do ukształtowania dzisiejszej Europy.

Z powodu pożaru i tendencji sekularyzacyjnych w Europie Środkowej został zamknięty pod koniec XVIII wieku. Dziś dawny klasztor jest kulturalnym centrum krajobrazu, które wraz z 16 partnerskimi podobiektami uczestniczy w kandydowaniu do znaku EHL w ramach europejskiej sieci CISTERSCAPES.

Technologie, które zakon cystersów rozprzestrzenił w całej Europie, zostały również przyjęte przez mnichów dla krajobrazu Žďár, wykorzystując ich zdolność do przekształcania krajobrazu za pomocą systemów wodnych. Mnisi stworzyli wiele stawów, tam i innych form wodociągów. Energia generowana z wody była wykorzystywana do zasilania młynów, ale także do produkcji metalu.

Niestety, większość wiejskich elementów krajobrazu została przekształcona przez kolektywne rolnictwo w czasach komunizmu w XX wieku. Wpływ cystersów na krajobraz był również widoczny w architekturze, co można zobaczyć w kościele pielgrzymkowym UNESCO św. Jana Nepomucena na Zelenej Horze.