Klasztor Loccum został założony w 1163 roku przez cystersów z Volkenroda. Powstał w oparciu o rozległe nadanie hrabiego Hallermunda, które oprócz Loccum obejmowało trzy inne wioski i duży las, późniejszy las klasztorny „Sündern”. W ciągu kilku dziesięcioleci zbudowano kościół klasztorny, system kanalizacji, liczne budynki klasztorne i budowle hydrotechniczne, z których wiele zachowało się do dziś i tworzy wyjątkowy zespół.

Do 1330 r. posiadłości Loccum stale rosły i obejmowały ziemię, budynki oraz prawa do dochodów z warzelni soli, młynów i innych aktywów. W tym okresie istniało co najmniej pięć folwarków Loccum i trzy dziedzińce miejskie. Od drugiej połowy XIV wieku klasztorowi brakowało darowizn i świeckich braci, więc jego siła ekonomiczna zmalała i musiał sprzedawać nieruchomości. Jednak nawet dziś, ponad 400 lat po tym, jak klasztor przyjął doktrynę luterańską, a wpływy cystersów dobiegły końca, nadal posiada rozległe ziemie.

Praca cystersów pozostawiła swój ślad nie tylko w samym klasztorze, ale także w jego okolicy. Kilka stawów i rowów w „Sündern” świadczy o cysterskiej sztuce inżynierii wodnej. A na pobliskich wzgórzach Rehburg znajdują się kamieniołomy piaskowca z czasów budowy kompleksu klasztornego, a także doły i hałdy po wydobyciu węgla.