Krajobraz klasztoru cystersów w Pforte obejmuje dużą liczbę elementów krajobrazu kulturowego, które powstawały od XII wieku i do dziś charakteryzują krajobraz.

Założone w 1137 r. przez mnichów z Walkenried nad rzeką Saale na zachód od Naumburga, położenie odpowiada korzystnym warunkom naturalnym z dala od większych osad. Od samego początku Pforte odgrywało ważną rolę w krajobrazie politycznym regionu w późnym średniowieczu. Bardzo wczesna filiacja ze Śląskiem aż po Łotwę i Estonię jest przełomowa.

Kompleks klasztorny obejmuje dużą liczbę budynków sakralnych, mieszkalnych i gospodarczych, a także „Kleine Saale”, arcydzieło inżynierii hydraulicznej.

Imponujący kompleks w dużej mierze zachował swój charakter pomimo późniejszych dodatków i zmian funkcji. Pforte był jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych klasztorów w Europie, zanim został zniesiony w 1540 roku i przekształcony w szkołę przez elektora Saksonii w 1543 roku.

System gospodarczy i sądowniczy miasta Pförtner obejmował dużą liczbę okolicznych wsi i rozciągał się w kierunku wschód-zachód od Naumburga do Erfurtu. Położenie na skrzyżowaniu ważnych średniowiecznych szlaków handlowych pozwoliło na aktywne uczestnictwo w europejskiej sieci. Krajobraz klasztorny charakteryzuje się uprawą winorośli i owoców, która została zintensyfikowana przez pracę cystersów. Na szczególną uwagę zasługuje rola Pforte w uprawie i rozprzestrzenianiu się „jabłka z Borsdorf” na wschód i zachód.