Położenie klasztoru w dorzeczu Gratwein, w prawie dziewiczej dolinie rzeki Mur, otoczonej zalesionymi górami, oferowało mnichom, którzy zostali wezwani z klasztoru Ebrach (Frankonia), dobre warunki do założenia klasztoru w odosobnieniu i ascezie. Leśnictwo, uprawa winorośli i wydobycie soli miały szczególne znaczenie dla utrzymania klasztoru, a tym samym dla jego pracy w krajobrazie. W pierwszych dziesięcioleciach po założeniu klasztoru sami mnisi byli nadal zaangażowani w wydobycie soli i prowadzili kopalnię soli w Altaussee. Od XIII wieku klasztor nadal otrzymywał stałą ilość soli, która była wykorzystywana zarówno na własne potrzeby, jak i na handel. Jest wysoce prawdopodobne, że klasztor macierzysty Ebrach również pozyskiwał sól z Rein.

Wczesny upadek Conversentum w Rein spowodował rozwiązanie większości folwarków, tak że prawie zniknęły one z krajobrazu.
Ożywiony handel rozwinięty przez Reinerów na początku XIV wieku może być postrzegany jako szczególna cecha tego klasztoru i jest nadal widoczny na reprezentacyjnych dziedzińcach miejskich w Grazu i Hartbergu.
Największy dochód – oprócz sprzedaży drewna i soli – opactwo Rein otrzymywało ze sprzedaży wina. Na początku XIV wieku dochód z handlu winem stanowił około jednej trzeciej całkowitego dochodu, a w połowie XV wieku stanowił nawet większość.

W krajobrazie zachowały się typowe ślady tego użytkowania: tarasowe południowe zbocza do uprawy winorośli, stawy i łańcuchy stawów do hodowli ryb, a także system hydrauliczny kompleksu klasztornego i jego podwórza, które były zasilane przez fosę z doliny Mühlbach.

Rozległe lasy klasztorne i liczne młyny wzdłuż rzek są do dziś ważnymi elementami klasztornego krajobrazu kulturowego.

Sam klasztor w jego barokowym wyglądzie z XVIII wieku i gotycki kościół pielgrzymkowy św. Marii w Straßengel są widoczne z daleka w krajobrazie Gratwein. Obecnie opactwo Rein jest najstarszym klasztorem cysterskim na świecie, który istnieje nieprzerwanie.

Autor: K. Matheja / Zdjęcie: Ojciec M. Höfler