Klasztor Maulbronn Fundacji Morimond został założony w Eckenweiher w 1138 roku i przeniesiony do obecnej lokalizacji w dolinie Salzach w 1147 roku. Jest on częścią sieci licznych europejskich klasztorów cysterskich poprzez sieć fundacji. Partner projektu, Klosterlandschaft Bronnbach, jest na przykład klasztorem-córką Maulbronn.

Klasztor Maulbronn rozwinął się w najważniejszy klasztor w południowo-zachodnich Niemczech i nabył majątek poprzez darowizny i zakupy. W ten sposób był w stanie stworzyć samodzielną posiadłość dworską, z której w 1808 r. wyłonił się urząd powiatowy Maulbronn. Klasztor, ufortyfikowany w XIV wieku, ukształtował otaczający go krajobraz kulturowy/klasztorny, w tym gospodarstwa rolne i system nawadniania, które do dziś charakteryzują ten krajobraz.

Wraz z rozwiązaniem klasztoru w 1534/1556 r. przez protestanckiego księcia Ulricha von Württemberg i przekształceniem go w protestanckie seminarium, struktura gospodarcza prawie się nie zmieniła. Jego dalsze wykorzystanie po zniesieniu jako protestanckiego seminarium, parafii i centrum miasta zapewniło zachowanie klasztoru.

Dziś, wpisany w 1993 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w całości, jest zabytkiem kultury o europejskiej randze i wyjątkowej, uniwersalnej wartości, a także najlepiej zachowanym średniowiecznym kompleksem klasztornym na północ od Alp. Funkcjonalne połączenie unikalnego, zamkniętego, historycznie autentycznego i nienaruszonego kompleksu budynków z krajobrazem klasztornym wyróżnia Maulbronn spośród wielu cysterskich kompleksów klasztornych zachowanych w całej Europie. Zachowanie tej jedności jest jednym z najważniejszych celów konserwacji zabytków.